@misc{Kusek_Monika_Gotycka_2016,
 author={Kusek, Monika},
 abstract={Pojawianie się labiryntów w literaturze europejskiej było powszechne od wieków. Taka zagmatwana, pełna niespodziewanych przejść przestrzeń bardzo dobrze wpisywała się również w stylistykę powieści gotyckich. W utworze "Krwawe znamię" Józefa Ignacego Kraszewskiego labiryntowy układ zamku stanowi pretekst do stworzenia nastroju grozy i tajemniczości, przy jednoczesnym nawiązywaniu do estetyki średniowiecznej (np. zbroja z trupią czaszką). Centrum tej przestrzeni jest jednak portret dziewczyny, który staje się punktem odniesienia dla wszystkich opisywanych wydarzeń. W powieści "Astolda" Anny Mostowskiej rolę labiryntu pełni natomiast ogród, z którego rycerz Spera nie może znaleźć wyjścia. Takie pełne nieznanych zaułków przestrzenie bywały także swego rodzaju symbolem poznania, długotrwałego docierania do prawdy.},
 type={artykuł},
 publisher={Wydawnictwo im. Stanisława Podobińskiego Akademii im. Jana Długosza w Częstochowie},
 title={Gotycka architektonika labiryntów w polskich powieściach grozy początku XIX w.},
 address={Częstochowa},
 year={2016},
 language={pol},
 keywords={powieść gotycka, labirynt, przestrzeń grozy, inicjacja, transgresja},
}