@misc{Milik_Katarzyna_Karol_2016, author={Milik, Katarzyna}, abstract={Karol Boscamp przybył do Warszawy w lipcu 1764 roku, po tym jak monarcha pruski Fryderyk II skazał go na banicję. Wtedy też poznał przyszłego króla Stanisława Augusta i od razu ofiarował mu swoją służbę. Uwagę Poniatowskiego zwróciły przede wszystkim dotychczasowe doświadczenia dyplomatyczne Boscampa, zwłaszcza jego znajomość spraw tureckich. Cudzoziemiec ten, prawdopodobnie Holender, znał też wiele języków obcych: wołoski, włoski, francuski, niemiecki, holenderski, turecki oraz łacinę i język grecki. Ponadto uczył się angielskiego i polskiego. Takie umiejętności, w tym czasie były wśród europejskich dyplomatów rzadkością. Doświadczenia i zdolności Boscampa od samego początku doskonale wpisywały się w plany Stanisława Augusta odbudowy polskiej służby dyplomatycznej. Boscamp był jednym z pierwszych pracowników królewskiego Gabinetu, odpowiedzialnym za stosunki z Portą. Jednak jego intrygi oraz działalność szpiegowska na rzecz ambasady rosyjskiej (i nie tylko) podważały autorytet Rzeczypospolitej. Ostatecznie pomimo poprawy relacji polsko-tureckich nie doszło do ustanowienia w Stambule polskiej placówki dyplomatycznej. Sam Boscamp zyskał opinię awanturnika, kreatury oraz szpiega. Wszystkie dotychczasowe zaszczyty i tytuły jak: klucz szambelański, przywilej szlachecki na nazwisko Lasopolski czy order św. Stanisława przestały mieć znaczenie. Podczas insurekcji kościuszkowskiej Karol Boscamp-Lasopolski został oskarżony o zdradę i powieszony.}, type={rozdział}, publisher={Harit - Krzysztof Bednarek}, title={Karol Boscamp-Lasopolski – cudzoziemiec w służbie Stanisława Augusta Poniatowskiego}, address={Częstochowa-Humań-Poznań}, year={2016}, language={pol}, keywords={Karol Boscamp-Lasopolski, dyplomacja, stosunki polsko-tureckie}, }