@misc{du_Vall_Paweł_Park_2021,
 author={du Vall, Paweł},
 abstract={Od wielu lat – w skali globalnej, na poziomie europejskim, jak i w Polsce – podejmowane są działania ukierunkowane na stworzenie efektywnych prawnych ram ochrony przyrody. Przyroda podlega ochronie w prawie międzynarodowym, prawie Unii Europejskiej i prawie polskim. Aktami prawa europejskiego, na które należy zwrócić uwagę z punktu widzenia niniejszego artykułu (wyjąwszy postanowienia traktatów UE), są tzw. dyrektywa ptasia i dyrektywa siedliskowa. Konstytucja RP z 2 kwietnia 1997 r. stanowi, że Rzeczpospolita Polska strzeże dziedzictwa narodowego oraz zapewnia ochronę środowiska, kierując się zasadą zrównoważonego rozwoju. W prawie krajowym podstawowym aktem prawnym rangi ustawowej określającym cele, zasady i formy ochrony przyrody żywej i nieożywionej oraz krajobrazu jest ustawa z dnia 16 kwietnia 2004 r. o ochronie przyrody. Celem niniejszej analizy dotyczącej wybranych przepisów prawa regulujących funkcjonowanie parków narodowych w Polsce jest próba oceny, czy obowiązujące prawo w sposób efektywny chroni przyrodę, czy może jest ono raczej zbiorem postulatów trudnych bądź niemożliwych do urzeczywistnienia. Kwestia ta jest kluczowa dla istnienia tak unikatowych obszarów, jak Ojcowski Park Narodowy. Odpowiedź na pytanie, czy park narodowy – jako forma ochrona przyrody – jest chroniony w Polsce w sposób efektywny, jest niejednoznaczna. Ilustrują to liczne przykłady, z których kilka zostało wskazanych w niniejszym artykule.},
 type={artykuł},
 publisher={Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Humanistyczno-Przyrodniczego im. Jana Długosza w Częstochowie},
 title={Park narodowy jako prawna forma ochrony przyrody – analiza wybranych zagadnień z uwzględnieniem przykładu Ojcowskiego Parku Narodowego},
 address={Częstochowa},
 year={2021},
 language={pol},
 keywords={park narodowy, ochrona przyrody, ustawa o ochronie przyrody, Ojcowski Park Narodowy, Jura Krakowsko-Częstochowska, planowanie przestrzenne, otulina parku narodowego},
}